دستور تشکیل بسیج دانشجو و طلبه در نهم آذر سال 67، فرمانی بود از پیر و مراد انقلاب تا نشان دهنده ی اهمیت مردان جنگ باشد. امام روزی را می دید که جنگی نرم اما سخت تر از جنگ سخت شروع شود. امام کسانی را می دید که بسیجیان را جنگاورانی به دور از منطق و فکر می نامیدند. امام روزی را می دید که عده ای نمک انقلاب خورده و نمکدان شکنی کنند. حتی امام بسیار زودتر از <آژانس شیشه ای> قصه ی دیو کش های به دور از شهر را گفته بود؛ و می دید که مردان جنگ پس از هشت سال مبارزه با غول، باید به فکر نبرد با دیگر دیو سیرتان هم باشند.

مردان میدان نبرد جدید باید جور دیگری می جنگیدند. دشمن شان تغییر شکل داده بود. اگر آن روز معبر صعب العبور مانع راه بود، امروز انتخاب راه از میان بیراهه های جهل؛ اگر آن روز مین بود و بمب شیمیایی، امروز جهل است و فتنه؛ اگر آن روز بمب خوشه ای بود، امروز خوشه خوشه شبهه از ماهواره. راه سخت است و پرخطر؛ کوله بار کاملی نیاز دارد. از تقوا گرفته تا قمقمه ای پر از آب گوارای اخلاص، تا اسلحه علم و فشنگ ایمان، و قطب نمای بصیرت، و منور ولایت فقیه. امام مان خمینی(ره) هم اینگونه بسیجی را تعریف کرد: < حقیقتاً اگر بخواهیم مصداق کاملی از ایثار و خلوص و فداکاری و عشق به ذات مقدس حق و اسلام را ارائه دهیم، چه کسی سزاوارتر از بسیج و بسیجیان خواهند بود.>

 شاید امروز همت و چمران، معلمان مدرسه عشق، بین ما نباشند، اما هنوز شهریاری ها هستند. اگر دیگر باکری نیست، هنوز علیمحمدی ها هستند. و اگر دیگر نابغه هایی چون باقری و زین الدین نیستند، ایران به امثال تهرانی مقدم ها می بالد. و تا قاسم سلیمانی ها هستند هنوزهم می توان دست خالی از رود خروشان اروند عبور کرد. اما چه می توان گفت به آن کس که خود را به خواب بزند! آنکه بسیجی واقعی را نمی شناسد. به قول آقایمان سید علی: < بسیجی یعنی علی که تمام وجودش وقف اسلام بود.>

 رزمندگان بسیجی همچون قبل، گوش به فرمان رهبر می مانند و تا زمانی که <کربلا> ادامه دارد می ایستند؛ هنوز <بازی دراز> است، هنوز شلمچه زیر بمباران جنگنده هاست و هنوز مبارزه هست، آن گونه که امام گفت:<ما می گوییم تا شرک و کفر هست، مبارزه هست و تا مبارزه هست ما هستیم.>

همسنگران به هوش باشید که <شکاف احد> خالی نماند، بایستید که <فتح المبین> نزدیک است.ان شاء الله...