تیتر دوم:

"امام" مهمتر بود یا سنگ شناسی؟ 

پیش از نوشته:

دوستی می گفت: " مگر شما بچه بسیجی ها نمی گید که بیداری اسلامی ادامه ی راه انقلاب شماهاست(!)؟ " 

گفتم: " چه طور؟ "

گفت: " اینا که توی بحرین پرچم ایران رو آتیش زدند و توی مصر حرف از حکومت لائیک ترکیه است"

 جوابم بهش فقط همین بود: (صبر کن! هنوز این قرمه سبزی خوب جا نیافتاده!) 

*****

اصل نوشته:

امروز روز آغاز دهه ی نور بود.نوری که انفجارش هنوز هم روشنی بخش روزهای تاریک مردم جهان است. روز آمدن مردی آسمانی به فرودگاه ایران. مردی که هنوز هم او را نشناخته ایم. آنقدر بزرگ بود که هنوز کامل دیده نشده. هیچکس نمی فهمید پیرمرد ایرانی که خود در تبعید است،‌چرا دم از آزادی قدس می زند؟ چرا حرف از بیداری مردمان مسلمان؟ و چرا غصه ی همه مظلومان عالم را می خورد؟

15 سال نیاز بود تا مردم غیرتمند ایران معنایش را بفهمند. تا انقلابی بسازند که تحلیل گران یوسف ندیده ی غرب، دست هایشان را ببرند و 30 سال انگشت حیرت به دهان بمانند. 

اما حل این معادله برای مسلمانان منطقه 30 سال به طول انجامید. دقیقا در همان روز 22 بهمن برای مصری ها‌! روز 22 بهمن روز پیروزی انقلاب اسلامی جهان بود، نه فقط برای مصر و ایران. با همان مختصات اما با کمی تفاوت در جزئیات. شکی نیست که انقلابشان ادامه انقلاب روح خداست، شکی نیست که قرآن به دست های التحریر ما را یاد جلسه تفسیرهای سید علی،‌ طلبه جوان خراسانی می اندازد. شکی نیست که سبزی فروش تونسی یادآور کوخ نشینان سال 57 خودمان است. شکی نیست که تکبیرهای بحرینی ها همان تکبیرهای پشت بام های ایران است، البته با لهجه ای عربی. شکی نیست که نمازخواندن های یمنی ها بوی نمازهای انقلاب ما را می دهد و شکی نیست که انقلابمان الگوست برای آنها؛ اما. 

الگوبرداری، شد، اما سختی هایش هنوز مانده. با همه ی درد سرهایش. مصری ها هنوز "طعم تلخ جنگ" را نچشیده اند. هنوز شهرهای تونسی ها بمباران نشده اند. هنوز یمنی ها "تحریم فلج کننده" نشده اند. هنوز "دولت انقلابی" ندیده اند، مردم لیبی، "چپ" نمی دانند کیست؛ "مارکسیست" نمی شناسند،‌ "مجاهد خلق" بماند. " ملی-مذهبی" دارند، اما عاقبتش را ندیده اند. هنوز "سقوط بوئینگ پر از مسافر" ندیده اند. صحرای مصری ها بزرگتر و سوزانتر از کویر ماست، اما "شن های غیور طبس" را ندارد. هنوز باید "بازرگان ها" بیایند. شاید "شاه" هایشان کله پا شده باشند، اما "بختیار" ها هنوز حاکمند.

فتنه هایشان در راه است. حتما "اصلاحاتی" دارند، شاید هم "حلقه کیان" آنها شکل گرفته باشد! نمی دانم قاهره "کوی دانشگاه" دارد یا نه، اما حتما فتنه یاران انقلابی شان در راه است. خوب شد، لااقل آنها "خط امامی" ندارند! آنها حتما در "فتح الفتوح" خود "دست خدا" را دیده اند، ولی حتما "روح خدا" را نه.

آنها هنوز انقلاب اولشان پانگرفته، تا برسد به "انقلاب دوم" که قطعا و یقینا "بزرگ تر است از اولی". هنوز "تاریخ بر سر پیچ بزرگ است". هنوز مانده است تا "در آفاق روشن این حرکت مبارک، امت اسلامی، به حول و قوه الهی بار دیگر در اوج عزت و استقلال و اقتدار" قرار گیرد. تا اینجا آمدند، خدا قبول کند، اما خطرات بعدش... تبلیغ ایران خودرو نیست اما: " راه تو را می خواند" با همه ی دست اندازهایش! 

و چقدر عجولیم برای چشیدن طعم "وعده ی صادق پروردگار" که"     «و لینصرنّ اللَّه من ینصره» خداى متعال تأکید میکند که اگر او را نصرت کردید، شما را نصرت خواهد کرد ".

امام خامنه ای دیروز می فرمود: ( ملت‌های اسلامی با حفظ تفاوت‌ها و تمایزها در زیر چتر واحد دعوت الی الله قرار دارند و جوانان امت اسلامی، به اذن الهی، روزگار مجد و عزت و اقتدار امت اسلامی را شاهد خواهند بود و این افتخارات عظیم را به نسل‌های بعد منتقل خواهند کرد. )

*****

بعد از نوشته: 

دیروز که صحبت های امام مسلمین با مامومین جوان کشورهای اسلامی را دیدم هم خوشحال بودم و هم غمگین.

به خود می بالیدم که چه خوب مولایی دارم و چه زیبا گوهری. و چه جوانان قدرشناسی که معنای "امام" را بهتر از ما به اصطلاح ولایی ها می شناسند. یعنی ما داریم و قدر نمی دانیم و آنها که ندارند می فهمند که... 

حقیقت اش برای همایش "جوانان و بیداری اسلامی" برایم دعوت نامه آمده بود. اما همان روز امتحان داشتم. حالا بگو چی؟ سنگ شناسی(!)

 سنگ شناسی ما همانا و نرفتن همانا و نبودن همان. آخر یکی نیست بگه شما که مثلاً گفتید جوانان و بیداری اسلامی لا اقل نگاه کنید خدای ناکرده جوانان برنامه امتحانی شون چطوره بعد(!؟) اونقدر عصبانی بودم که نمی دونستم باید به کی بد و بیراه بگم! به درس، به دانشگاه، به سنگ شناسی، به "دکتر ولایتی" با این برنامه ریزی اش(!)، به زمین یا به زمان...

اما خدا وکیلی تا آخر عمر حسرت به دل می مونم که از نزدیک صدای جوان بحرینی را نشنیدم که می گفت:( السلام علیک یابن رسول الله ، روحی فداک...)