( تاریخ نگارش:30/2/90 )

فقط چند ماه از سوختن سبزی فروش تونسی که برای حل مشکلات خود و کشورش راهی جز سوزاندن خود نمی دید، نگذشته است. اما شاید هیچ کدام از تحلیل گران سیاسی این موضوع - که شاید پیش پا افتاده به نظر برسد - را سرآغاز خیزشی مردمی نه در تونس بلکه در تمام خاورمیانه نمی دانستند.

خیزشی برخاسته از فطرت انسانی و نگاه اسلامی مردم منطقه که خیلی زود مزین به نام وزین «بیداری اسلامی» شد.

ملت هایی که سال ها دست زورگوی حکام وابسته به غرب را بالای سر آزادی خود می دیدند، با همتی والا و البته قیامی بر مبنای جهاد با طاغوت به پاخاسته و خواستار تغییر رویه موجود شدند.

تا کنون، پس از گذشت چند ماه، دیکتاتورهایی چون بن علی تونسی و مبارک مصری، از قدرت خلع شده اند اما در آینده ای نه چندان دور، حتما به این لیست عناوین حکام خونخوار دیگری هم اضافه خواهند شد؛ سردمداران زور در بحرین، عربستان، یمن، لیبی و ....

علاوه بر همه ی این اتفاقات، از بین رفتن متحدان رژیم صهیونیستی در منطقه و پایین آمدن سطح نفوذ غرب در حکومت های دیکتاتور خاورمیانه، شاید عمق تحلیل و بزرگترین دغدغه ی همه تحلیل گران سیاسی غربی بود؛ اما هفته پیش با خبری که برخی خبرگذاری ها به آن پرداختند، کابوس غربنشینان کامل شد. اعتراضات مردمی در اسپانیا!

موضوعی که شاید در نگاه اول به دور از واغعیت به نظر می رسید، با تغییر نام میدان خورشید مادرید به میدان انقلاب، رنگ و بوی حقیقت به خود گرفت.

تظاهرات عظیم مادریدی ها بر علیه رژیم پادشاهی کشور ژنرال فرانکو در نگاه هیچ سیاستمداری دیده نمی شد. اما انگار مردمی سرزمینی که به دروازه ورود اسلام به غرب مشهور است، خواهان ورود بیداری انسانی از سرزمین های اسلامی به غرب هم هستند.

خبرهای زیادی از اقامت چند روزه مردم در میدان انقلاب مادرید به دلیل سانسور شدید رسانه های غربی نیست، اما تاکنون تصاویر و فیلم هایی مبنی بر حضور گسترده مردم در خیابان ها، توسط معترضان در اینترنت پخش شده است که همگی حاکی از شرایط ی غیر عادی و فوق العاده در شهر توریستی و همیشه آرام مادید دارد.

باید به دردسر های دولت اسپانیا، جدایی طلبان باسک یا همان منطقه کاتالونیا را هم اضافه نمود که همیشه ساز جدایی کوک کرده اند.

این پایان کار نخواهد بود، چون تظاهرات سراسری در لیسبون پرتغال و نارضایتی عمومی به وضع اقتصادی در یونان و بیکاری در انگلیس هم تکه ی دیگری از این دومینو است.

با اطمینان می توان گفت که پیش بینی رهبر فرزانه انقلاب خیلی زود جامه عمل به خود خواهد پوشید:

« این حرکت بیداری قطعا تا قلب اروپا پیش خواهد رفت و ملت های اروپا ضد سیاستمداران و زمام داران خود که آنها را تسلیم محض سیاسی، فرهنگی و اقتصادی امریکا و صهیونیست ها کرده اند، به پا خواهند خاست. »

و اما نکته آخر این که، شاید قدرت های پوشالی غربی هیچ وقت انقلاب اسلامی و مردمی ایران را در این حد اثرگذار و الگو ساز برای مردم جهان نمی دانستند، و حتی با همه ابزارهای خود درصدد ایجاد خدشه و از بین بردن این حکومت 32 ساله بوده و هستند.

اما باید گفت که صدای وعده ی الهی پیروزی مستضعفین بر ظالمان -که دورنمای انقلاب ماست- امروز، هم در میان امت اسلام و هم در مرزهای اروپایی شنیده می شود. اما نه با فریاد رادیو BBC   و نه با اجیر کردن شعبان بی مخ ها و نه با کودتا بلکه این صدای مردم اروپاست:

اینجا قلب اروپاست، ساعت دقیقا نیمه شب است...