13 آبان یکی از پر مناسبت ترین روزهای سال است. صفحه تقویم این روز از حجم اتفاقات مهم سیاسی سنگین شده، از تبعید امام، تا روز دانش آموز، روز استکبارستیزی و از آن تا تسخیر لانه جاسوسی امریکا در ایران.

عده ای دانشجوی پیرو خط امام در یک روز بارانی با عکس کوچکی از امام بر سینه، از دیوار سفارت ابرقدرتی بالا رفتند که زورمندان نظامی و سیاسی آن زمان از سر عجز در مقابلش تعظیم می کردند. مگر می شد پرچم امریکایی را سوزاند که تا آن روز کسی جرات نگاه چپ به آن را هم نداشت؛ اما شد آنچه شد...

هنوز آن روزها در بایگانی تاریخی ملت ما ثبت است. اسناد ریز ریز شده، دستگاه هایی که دانشجو ها حتی اسمش را هم نمی دانستند، گروگان های امریکایی، پیام های کشورهای جهان برای پایان غائله، سفر دبیر کل سازمان ملل به ایران، قطعنامه های پی در پی شورای امنیت، استعفای دولتی که از کاغذ پاره های سفارت کشوری خارجی می ترسید، شاید از افشای حرف های مگو! و رهبری که فرزندانش را این چنین ستود: « امروز در ایران باز انقلاب است. انقلابی بزرگ‌تر از انقلاب اول. در این انقلاب شیطان بزرگ امریکاست.»

از آن روز تا به حال به هر دری کوفته اند برای احیای حیثیت و جمع کردن آبروی ریخته. از حمله نظامی به صحرای آرام طبس، غافل از «دست خدا که بر سر ماست» و شن کویر که مسخَر دستان خدا؛ از توقیف دارایی های ایران تا تحریم های فلج کننده، که خود «سبب خیری شده» به دست «عدو» برای پیشرفت روزافزون ایران و ایرانی؛ و حمایت از هر فتنه و آشوب. البته اگر هیلاری بانو(!) هم نگویند می دانیم فتنه کار چه کسانی بوده است. آخر هیچ فتنه ای بی شما مزه ندارد!

اما انگار تقدیر چیز دیگری است که حتی از مرد سیاه چهره ی کاخ سفید و همکار زرد گیسویش هم کاری بر نمی آید. کشوری که تا دیروز با دیکتاتورهای منطقه، عربی می رقصید، امروز خود مجلس گرم کن جشن سقوطشان شده است! کشوری که قدرت نظامی اش زبانزد بود، باید بدون دستاورد قابل ذکری عراق را ترک کند یا به قول ژنرال هایشان عراق را به ایران تقدیم کند! و کشوری که می خواست ایران را در اقتصاد فلج کند، امروز قلب اقتصادش دچار سکته شده است.

«عمو سام» دیگر زیادی پیر شده. حتی مُسکن های نفتی اعراب هم تسکین دهنده ی دردهایش نیست. مردم کشورش مدت هاست که وسائل حلوایش را در «وال استریت» آماده کرده اند. خدا را چه دیدی شاید صفحه 13 آبان با اتفاقی جدید پر بار تر شد، اینبار به جای تسخیر لانه جاسوسی در ایران، تسخیر کاخ سفید آن هم در امریکا!

« و سَیَعلَمُ الَّذین ظَلموا اَیَّ مُنقلَبٍ ینقلِبونَ »

« و به زودی کسانی که ظلم کردند خواهند دانست که به کدامین بازگشتگاه بازمی گردند. » شعرا 227

وخمینی کبیر چه زیبا طنین دلنواز کلام نور را گستراند و آیه آیه اش را تفسیر نمود:

« بحمد ا... از برکت انقلاب اسلامی ایران دریچه های نور و امید به روی همه مسلمانان جهان باز شده است؛ ومی رود تا رعد و برق حوادث آن، رگبار مرگ و نابودی را بر سر همه ی مستکبران فرو ریزد. »

امام ما، انقلابی را بنا نمود که مقدمه ای بر فرو ریختن کاخ های ستم جباران و افول ستاره ی عمر متجاوزان است. امام ما، صدای شکسته شدن استخوان شرق را گمانه زد و با قاطعیت فروپاشی غرب را نوید داد. امام ما، فریادش نه از سر تعصب به خاک بلکه برای اعتلای مکتب ناب محمدی بود؛ و امام ما، درصدد خشکانیدن ریشه های فاسد سرمایه داری و صهیونیزم بود و نوید آن را مکرراً بیان می نمود.

حال که نهیب رهبر کبیر انقلاب در کشاکش خیزش های مردمی و بیداری اسلامی، به خواب رفتگان و غفلت زدگان سراسر جهان را بیدار می کند و روز به روز تفاسیر او از آیات قرآن عینی می گردد، بهترین زمان برای عمل به بند بند فرامین آن امام همام است؛ آنگاه که می فرمود: « ما باید خود را آماده کنیم تا در برابر جبهه متحد شرق و غرب، جبهه قدرتمند اسلامی-انسانی با همان نام و نشان اسلام و انقلاب ما تشکیل شود؛ و آقایی و سروری محرومین و پابرهنگان جهان جشن گرفته شود. »

امروز که سیل خروشان مردم منطقه یکی پس از دیگری دیکتاتورها و ستم پیشگان حاکم بر خود را به خاک ذلت می کشاند و با تحقق پیش بینی مقام معظم رهبری، امام خامنه ای، به سوی قلب اروپا و حتی امریکا گسترش یافته است، ما دانشجویان پیرو خط امام و رهبری بر خود واجب می دانیم که به تعبیر امام در این جنگ عقیده و بدون حد و مرز، حضوری فعال داشته و نقش تاریخی خود را ایفا نماییم.

در همین باب ذکر چند نکته لازم و ضروری است:

1) ادامه اعتراضات به وضع آشفته اقتصادی در اروپا و اعتصاب های گسترده ی صنفی در یونان، انگلیس، ایتالیا، اسپانیا و ایالات متحده امریکا نشانه ی روشنی برای پایان عمر تئوری لیبرال دموکراسی غرب و نظام سرمایه دارمحوری آن است. هر روز اخبار جدیدی از سقوط شاخص های بورس و یا ورشکستگی بانک یا شرکتی بزرگ حاکی از بیشتر فرورفتن این کشور ها در باتلاق بحران اقتصادی است. کشور هایی که هر مشکل برای ایران اسلامی با خوش رقصی های آنان همراه بوده است و پس از هر پیروزی ملت ایران تحریم فلج کننده (به تعبیر خود) دست و پا کرده اند، خود امروز در بحران اقتصادی فلج شده اند و چه شیرین سخنی است که چاه کن همیشه در ته چاه است.

2) در کشور امریکا و در مرفه ترین و سرمایه دارترین کشور جهان، قلب اقتصاد لیبرالی یعنی وال استریت به دست مردمی محاصره شده است که با وجود اکثریت 99درصدی، سهمی 1درصدی از منابع و ثروت های کشور خود دارند. عمق این امر به حدی است که اندیشمندان امریکایی فقر در این کشور را فراگیر و در سطح اقشار متوسط می دانند.

حال با تأسی از فرمایش امام که فرمود: « فریاد برائت ما فریاد فقر و تهیدستی گرسنگان و پابرهنه هایی است که حاصل عرق جبین و زحمات شبانه روزی آنان را زراندوزان و دزدان بین المللی به یغما برده اند... » برخورد خشن و وحشیانه ی پلیس ایالات متحده با معترضان و بازداشت های گسترده ی فعالین جنبش تسخیر وال استریت را محکوم نموده و به حاکمان دیو سیرت و قارون منش امریکا گوشزد می کنیم که بایکوت و سانسور خبری گوگل و توئیتر تاثیری در تحقق وعده الهی پیروزی مستضعفان نخواهد داشت.

3) اتهام اخیر دولت امریکا به جمهوری اسلامی ایران مبنی بر تلاش برای ترور سفیر عربستان در امریکا، طنزی بی نمک برای سرپوش نهادن بر اعتراضات و درگیری های داخلی امریکا بوده و به تعبیر رهبر معظم انقلاب، دولت زبون امریکا با این سناریوی هالیوودی قصد به حاشیه بردن مسایل اصلی خود را دارد؛ این در حالی است که با شکست همه ی نقشه ها و تحلیل های امریکا در منطقه، دولتمردان امریکایی با طرح این اتهام مضحک، بی پایه و ابلهانه قصد راه اندازی بازیی جدید و تیره سازی روابط ایران با عربستان آن هم در موسم حج را دارند.

ما دانشجویان بسیجی با ذکر این نکته، دولت و دستگاه دیپلماسی کشور را به هوشیاری بیش از پیش نسبت به توطئه ها و برخوردی عبرت آموز با ابولهب های غربی را خواستاریم.

امروز وبلاگم هزار تایی شد اما خیلی بهم برخورد از اینکه اگر من هم مثل خیلی های دیگه تو همین پارسی بلاگ(اعلی الله مقامه الشریف!) فقط عکس و لینک فیلم و آهنگ اونهم با طعم چیز یعنی... همون چیز دیگه(!)، بگزارم بازدید روزانه ام سر به فلک می کشه و هر روز چندین نظر برام میاد مثل همین آقایی که 10 روزه تو همین پارسی بلاگ 650 تا دوست پیدا کرده چون... بگذریم

بین خودمون بمونه اما چرا اینقدر بعضی صاحب وبلاگ ها به گزینه (paste) کلیک راست موس هاشون علاقه دارن؟ چرا باید جوون ایرانی همش دنبال پوچی های دنیا باشه و اصلا حواسش هم نباشه که گل دست کسی می مونه که درست کار کنه؟

اینم یه پایان دراماتیک بر این مطلب(عین فیلم هندی) باشد تا پند گیرند دوستان:

از همه ی اون کسایی که این مطلب رو خوندن می خوام که اگه وبلاگ دارن به همین مناسبت، یعنی هزارتایی شدن وبلاگ من اونهم با مطالب کاملا انقلابی(به زعم خودم) و برای همه ی اونهایی که ارزشی نویس اند و به پاس زحمات همه ی عشقولانه نویس ها! یک دقیقه سکوت کنن....